![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
---|---|---|---|
![]() | ![]() |

Dómur um vortónleika 2005
Smellið á myndir til að lesa greinar
Umfjöllun um myndina KÓRINN 2005
Silja Hauksdóttir leikstjóri
| Kvikmyndir |11. október 2005
Kvikmyndir | Heimildarmynd eftir Silju Hauksdóttur frumsýnd í dag
Fylgst var meðal annars með kórferðalagi Léttsveitar Reykjavíkur.
HEIMILDARMYNDIN Kórinn eftir Silju Hauksdóttur verður frumsýnd í kvöld klukkan 18 í Háskólabíói. Kórinn er heimildarmynd um Léttsveit Reykjavíkur sem er skipuð 120 konum og í myndinni er fylgst með nokkrum kórfélögum, persónulegum högum þeirra og bakgrunni.
Þá er einnig fylgst er með kórstarfi Léttsveitarinnar, æfingum og tónleikum en einnig fjársöfnun, svo sem sölu á klósettpappír og kökum í Kolaportinu.
Slegist er í för með kórnum til Ítalíu þar sem kórinn heldur tónleika í Veróna og Feneyjum og loks er farið í útilegu í Galtalæk þar sem sungið er í íslenskri sumarnótt.
Silja Hauksdóttir leikstjóri segir að kórstarfið, og það samfélag sem myndist í slíkum hópum, sé í raun eins konar þverskurður af samfélaginu öllu og því mjög áhugavert hráefni til heimildarmyndargerðar.
"Þessi mynd er að því leytinu til rannsókn á samfélaginu en það sem er líka svo merkilegt við þessa mynd er að það verkefni sem þetta samfélag tekst á við, er söngurinn og tónlistin."
Heimildarmyndin um Kórinn hefur verið í vinnslu í eitt og hálft ár og segir Silja að konunum hafi aldrei liðið illa í návist kvikmyndagerðarfólksins. Þær hafi þvert á móti verið óhemju skemmtilegar og lífsglaðar á meðan tökum stóð.
"Þær voru allan tímann ótrúlega samvinnufúsar og fljótar að venjast kvikmyndatökuvélinni og áður en maður vissi af var hún orðin að hverjum öðrum kórmeðlimi."
Um heimildarmyndaformið segir Silja að það sé gjörólíkt því venjulegu kvikmyndaformi sem hún hafi hingað til unnið með.
"Maður hefur til dæmis enga stjórn á atburðarásinni og neyðist því oft til að spila með þeim óvæntu atvikum sem gerast hverju sinni. Þetta er mjög ólíkt því að vinna með handrit þar sem hvert einasta smáatriði er skipulagt út í hörgul."
Þrátt fyrir það vill Silja ekki skera úr um hvort formið sé erfiðara.
"Þetta er hvorki einfaldara né erfiðara, bara allt öðruvísi."
Kórinn er eins og áður sagði frumsýnd í kvöld klukkan 18 í Háskólabíói og er von á Léttsveitinni allri eins og hún leggur sig á frumsýninguna
"Mér skilst að þær séu mjög spenntar og í miklu frumsýningarstuði," segir Silja að lokum.
Framleiðandi myndarinnar er Björn B. Björnsson fyrir Spark.
Eftir Höskuld Ólafsson

14. október 2005 | Kvikmyndir
Svo miklu meira en kór
Kórinn
Afraksturinn er "einkar heildstæð, litrík og næm svipmynd af litlu samfélagi sem snýst um svo miklu meira en söngæfingar og tónleikahald", segir m.a. í dómi.
Leikstjóri: Silja Hauksdóttir. Framleiðandi: Björn B. Björnsson fyrir Spark. Ísland, 2005.
KÓRINN, ný heimildarmynd eftir Silju Hauksdóttur, var frumsýnd í vikunni að viðstöddum einkar söngglöðum frumsýningargestum, sem gerðu sér lítið fyrir og tóku lagið til að hita salinn upp fyrir sýningu myndarinnar. Myndin fjallar, eins og heitið gefur til kynna, um konurnar sem skipa kvennakórinn Léttsveit Reykjavíkur undir stjórn Jóhönnu Þórhallsdóttur.
Silja Hauksdóttir fylgdi kórnum eftir um tæplega tveggja ára skeið, í gegnum æfingar, fjáröflunarstarfsemi og kórferðalag suður til Ítalíu. Þetta skilaði Silju tugum klukkustunda af myndefni og er afraksturinn einkar heildstæð, litrík og næm svipmynd af litlu samfélagi sem snýst um svo miklu meira en söngæfingar og tónleikahald.
Kórinn er reyndar ekki fyrsta myndin sem gerð er um norrænan áhugakór sem heldur í tónleikaferðalag á framandi slóðir. Hér má t.d. telja leikna mynd Guðnýjar Halldórsdóttur um karlakórinn Heklu og norska heimildarmynd sem fjallar um karlakór í norðlægu þorpi sem syngur hlýju í köld vetrarkvöld og ekki má gleyma finnskri heimildarmynd um öskurkórinn, félagsskap manna sem lækna mein sálarinnar með því að öskra af lífs og sálar kröftum og skapa með því sérkennilega hljómlist.
Ofantaldar myndir bera því vitni hversu drjúgt og ríkulegt viðfangsefni starf áhugakóra getur verið. Þar finnum við nefnilega lítil samfélög fólks úr ólíkum áttum sem staldrað hefur við í dagsins önn og sameinast um hinn endurnærandi kraft sönglistarinnar í þágu sjálfs sín og annarra.
Eitt greinir hina nýju mynd Silju Hauksdóttur frá ofangreindum kóramyndum. Kórinn fjallar nefnilega um kvennakór, en ekki karlakór og myndu margir segja að stór munur væri þar á. Einn augljós munur felst t.d. í því að í starfi karlakóra eru það jafnan makar kórmeðlima sem baka kökurnar fyrir fjáröflunarbasarinn, en þegar um kvennakór er að ræða sjá meðlimir sjálfir alfarið um baksturinn og annað umstang sem starfinu tengist, hvort sem það felst í sölu klósettpappírs eða agaðri skipulagsstarfsemi. Önnur samanburðarspurning gæti síðan falið í sér eftirfarandi kenningu: Má vera að karlakórar taki sjálfa sig hátíðlegar en kvennakórar? Þessi mjög svo óvísindalega kenning sprettur fyrst og fremst af þeim grunntóni sem sleginn er þegar í upphafi heimildarmyndarinnar um Léttsveitina og gerir hana svo skemmtilega sem raun ber vitni.
Hvorki leikstjóri myndarinnar né konurnar sem hún fjallar um taka sjálfar sig eða starfið allt of hátíðlega, það sem einkennir starfið er hins vegar takmarkalaus elja, alúð og lífsorka sem endurspeglast í leikandi söng kórsins og fjörugum en innilegum samskiptum kórmeðlima. Í kórastarfinu hafa konur Léttsveitarinnar nefnilega fundið margt af því sem mestu skiptir í lífinu, vináttu, sköpunarrými, hvíld frá hversdeginum, húmor og jafnvel ástina. Silja Hauksdóttir gerir sér mat úr efninu á bæði lifandi og agaðan máta og býr þar að því að hafa myndefni sem tekið er af skilningi og virðingu fyrir viðfangsefninu, efni sem er síðan klippt skemmtilega og vandvirknislega saman. Litið er á samfélagið sem til umfjöllunar er kankvísum augum, en um leið af mikilli næmi fyrir smáatriðunum og ólíkum blæbrigðum persónuleika þeirra kvenna sem við sögu koma.
Silja og Léttsveitin ná svo sannarlega að syngja sig inn í hug og hjörtu áhorfenda (og áheyrenda) þessarar eftirminnilegu heimildarmyndar.
Heiða Jóhannsdóttir

Umfjöllun um kórinn 2005

Dómur um geisladisk 2005